Moje sposoby na opuchliznę wodną, zaparcia i ogólną "ociężałość" organizmu.

Uffff. Przez tydzień męczyłam się okropnie. Człowiek nie ma pojęcia jak wielki wpływ na jego organizm ma żywienie, dopóki nie zapoda sobie czegoś zbyt ciężkiego po dłuższym czasie dość lekkostrawnej diety ;)


Od jakiegoś czasu staram się uważać na to, co jem. Zarzuciłam jedzenie krokietów  w pracy (choć na myśl o krokieciku kasztelańskim nieustannie ślina mi ciecze ;))) ) i zapodaję sobie same sałatki albo zupy z pełnoziarnistym pieczywem. Niedaleko mam bar mleczny, który do niedawna kojarzył się głównie z żulernią, ale zauważyłam, że zaczyna tam przychodzić coraz więcej ludzi. Porcja krupniku na mięsku - 2,10 zł :) Do tego bułka grahamka i mam obiad za niecałe 3 zł. Albo ziemnaczanka.. Coś pysznego :) Kocham zupy!!! Żyć, nie umierać :))) Nie ma nic lepszego na mój łatwy do zapchania przewód pokarmowy. Ewentualnie jakieś lekkie pierogi ze szpinakiem (z mięsem od święta) albo naleśniki z serem i szpinakiem, obowiązkowo z surówką. A pierogów maksymalnie sztuk 6 ;) To się nazywa DŻM. Dieta Żreć Mniej ;)

Żarcie zabieram na wynos i jem w biurze, a raz w tygodniu idę na rybę do restauracji "U Doroty". W piątek na pewno można mnie tam spotkać ;) Zestaw dnia: zupa i drugie plus kompot - 15 zł. Raz w tygodniu można zaszaleć ;))) Uwielbiam rybę!!!

Ale niestety jakiś niemądry człowiek przyniósł kiedyś do naszego domu wielką czekoladę... Przynajmniej tyle, że jogurtowa była ;) Czyli mniej procent czekolady w czekoladzie, a cukru w cukrze :-p Eh... Ale niestety, jak jest czekolada w domu, zapewne zostanie ona przeze mnie zeżarta... Częstowałam wszystkich naokoło, żeby jak najmniej dla mnie zostało... ;))) ale nie mogłam się powstrzymać. Nawet Pająk trochę dostał, ale jemu też przecież nie wolno :/ Bo Pająk jest psem :) Na dodatek wzięło mnie za ser żółty i zażerałam jakieś 200 g przez 2 dni. A ser żółty wielce tłusty jest. Niestety, czasami tak mam :((( Włącza mi się ogromne żarcie i... jem. Zjadam, pożeram, wchłaniam, smakuję, dłubię, kruszę, mlaszczę i marzę o tym, żeby schudnąć...

Ale tak mam tylko czasami :)))

Do swojej diety włączyłam jakieś 4 miesiące temu herbatkę z Czystka, która jest mega-zdrowa i oczyszcza organizm z toksyn i metali ciężkich. O jej właściwościach możecie poczytać tu: http://www.akademiawitalnosci.pl/10-powodow-dla-ktorych-warto-pic-herbatke-z-czystka/

Gdzie można kupić czystek? Zaczęłam już poszukiwania w internecie, kiedy przypadkiem natknęłam się na niego w moim małomiasteczkowym supermarkecie. Miejcie więc oczy i uszy szeroko otwarte i kupcie od razu ze 2 paczki, bo zaręczam, że zakochacie się w czystku, kiedy tylko pierwszy raz się go napijecie :)))

Dodatkowo czytając o usprawnieniu pracy jelit (prosto z most mówiąc - regularna kupka) i przegrzebując się przez sterty wiadomości  o rzekomych "oczyszczaczach" i "naturalnych szczotkach", których nie polecam, natrafiłam na coś tak prostego i genialnego jak mielone siemię lniane, które można kupić za jakieś 4 zeta w Biedronce :) Czubatą łyżkę dodaję co rano do płatków (uwaga - wymagana większa porcja jogurtu, bo mielone siemię wchłania w siebie wilgoć jak gąbka i po paru minutach możemy zostać z suchą papką). Efekt? Regularna kupka, zero zaparć i co najważniejsze: płaski brzuszek :))) Siemię lnianie doskonale także wpływa na stan naszych włosów :)

Oczywiście, żadne siemię lniane nie pomoże, jeśli wcześniej wpieprzymy tabliczkę czekolady...


Herbatka z pokrzywy. Również wiele zalet: doskonale wpływa na włosy i stan skóry i działa moczopędnie co pozwala szybciej pozbyć się nadmiaru wody i toksyn z organizmu.

Woda: butelka mineralnej dziennie to minimum (oprócz dodatkowych napojów takich jak herbatka z czystka, herbatka z pokrzywy, wszelakich zup, kawy i innych napojów).  Wypłukujemy toksyny, nawilżamy się od środka, rozprasowujmy zmarszczki od wewnątrz :)





wypocenie się - tunel (cardio?)
witaminy z biedry
Warka Radler :)

Łapacz snów - dreamcatcher, czyli nowa zajawka :)))

No, jakoś tak bez przekonania do tego bloga, ale piszę.
Mam nową zajawkę :)))

Będę robić dreamcatchery!!!

http://eco-zen.pl/jak-zrobic-lapacz-snow/

Z internetu:

Aby łapacz zatrzymał wszystkie złe sny a przepuszczał tylko dobre, powinien mieć niektóre z następujących ozdób:

- koraliki: spełniają sny
- pióra: spełniają sny i symbolizują oddech lub powietrze
- róg jelenia: daje powodzenie w łowach
- kawałek modrzewia lub szałwi: daję zdrowie
- futerko: zapewnia wygodę i ciepło
- koński włos: daje wytrzymałość
- turkus: sprowadza siłę
- kryształ górski: daje moc
- pazury: zapewniają ochronę

Pióra, dołączane do łapaczy snów, poruszane powiewem powietrza, nie tylko dostarczają rozrywki niemowlakom, ale też dają im pierwszą lekcję ważności tego zjawiska. Sowie pióro ma przynosić mądrość (stąd było przeznaczone dla dziewczynek), a orle daje chłopczykom odwagę. Nie jest to jednak jednoznacznie przyjęty kanon.
Dla jednych łapacze snów są psychicznym filtrem, tarczą przeciwko złu w naszym umyśle i świeci, który nas otacza. Dla innych te ręcznie wykonane przyrządy mają znaczenie religijne, odwołujące się do czasów burzliwych przemian. Jeszcze dla innych łapacz snów jest po prostu darem od dobrych mocy. Cokolwiek oznacza, staje się on coraz bardziej popularny wśród rzemieślników i właścicieli sklepów z upominkami. Łapacze snów są sprzedawane we wszystkich rozmiarach i cenach.
Prawo USA zakazuje sprzedaży piór świętych dla Indian ptaków. Dlatego też dziś pióra zastępuje się czterema kamieniami szlachetnymi. Mają one symbolizować cztery kierunki. Dawniej kamienie nie były używane przez Indian do dekorowania łapaczy snów.
Często widuje się łapacze snów zawieszone na lusterkach w samochodach. Niewątpliwie pięknie one tam wyglądają, ale to nie jest ich miejsce.

łapacz snów - Zgodnie z tradycją, przyrządy te wykonywane są z miękkiego drzewa (na przykład z wierzby) w kształcie koła. W środku tka się coś w rodzaju pajęczyny ze zwierzęcych ścięgien, lub długiego, wąskiego rzemienia z surowej skóry.
Indianie wierzący w nadprzyrodzoną moc łapaczy snów powiadają, że sny, zarówno te dobre, jak i złe, zsyłane są z ciemnego, nocnego nieba. Złe sny, jako te wielkie i niezdarne, wpadają w sieć i grzęzną w niej, by pod wpływem promieni porannego Słońca wyparować wraz z rosą. Dobre sny, jako małe i sprytne przeciskają się i po piórze spływają delikatnie na śpiącego, uprzyjemniając mu odpoczynek. Mówi się też, że kolisty kształt jego ramy symbolizuje cyklicznie powtarzający się krąg czasu, Matkę Ziemię, cztery strony świata, w których żyją ludzie. Sieć wyobraża jedność rodziny z wszystkimi jej powiązaniami, zaś więzy - więzy rodzinne. Łapacze snów należy zawieszać w miejscu, w którym może go dosięgnąć poranne promienie słoneczne.
Łapacze snów wyrabiane z wierzby i zwierzęcych ścięgien, nie służyły ich użytkownikom zbyt długo. Wierzba wysychała, a napięcia ścięgien słabło. Miało to przypominać zarazem o tym, że młodość wcale nie jest wieczna.
Roy Winters z Muzeum i Centrum Sztuki Indian Sioux znajdującego się w Rapid City powiedział, że łapacze snów pochodzą najprawdopodobniej od Indian Chippewa z Michigan i Minnesoty. Wszelkie wątpliwości w tej sprawie nikną jednak, gdy przypatrzymy się bliżej długiej tradycji gawędziarstwa i ustnych przekazów podawanych dzieciom przez rodziców z pokolenia na pokolenie.
Frances Densome na początku 1900 roku prowadziła badania nad kulturą Indian Chippewa. Zebrane wtedy informacje opublikowała w 1979 roku w książce "Chippewa Customs". Opisała tam między innymi używany przez tych Indian przedmiot podobny do pajęczej sieci, zawieszany zwykle na obręczy dziecięcej kolebki. Miał on chwytać zło, tak jak pajęczyna chwyta wszystko, co w nią wejdzie. Robiony był on z około 9-centymetrowej obręczy, wypełnionej siecią sporządzaną z łodyg pokrzywy, zafarbowanych na czerwono. Jednak sposób utkania sieci znacznie różnił się od tego, jaki dziś znamy.
Pewna opowieść mówi o tym, jak to Asibikaashi (Kobieta Pająk) pomagała Wanabozhoo zwrócić ludziom Giizis (Słońce). Wtedy to u zarania narodu Indian Chippewa, wszystkie ich narody żyły w jednym miejscu na Wyspie Żółwia. Kiedy jednak rozproszyli się po czterech stronach Ameryki Północnej, Asibikaashi nie była już w stanie móc odwiedzać wszystkie kolebki. Dlatego też matki, siostry i babcie zapoczątkowały zwyczaj tkania dla każdego noworodka magicznych pajęczyn.
Używały do tego wierzbowych obręczy i ścięgien, lub sznurków robionych z roślin. Okrągły kształt łapacza miał symbolizować drogę, jaką musi Giizis pokonać na niebie w ciągu każdego dnia. Ilość miejsc, w których sieć łączy się z obręczą, wynosi osiem; ze względu na osiem nóg Kobiety Pająka, lub siedem; ze względu na siedem proroctw (ale o jakie tu proroctwa chodzi, to tego już nie wiem).
Asibikaashi po dziś dzień troszczy się o swoje dzieci, ludzi Ziemi. Od tysiącleci też buduje o świcie swoje schronienie. Budząc się o tej porze, można być świadkiem cudu, w którym pierwsze promienie Słońca w postaci jasnych iskierek więzione są na kroplach rosy.
Inna przypowieść Indian Chippewa mówi o tym, że kiedyś ludzi dręczyły koszmary senne. Wielu starczych i leczniczych ludzi próbowało na wszelkie sposoby rozwiązać ten problem, ale żadnemu z nich to się nie udawało. Zwołano więc naradę. W czasie jej trwania jeden starszy miał wizję, w której ukazała mu się pajęczyna rozpięta na obręczy, ozdobiona piórem i koralikami. Miała ona więzić złe sny, a przepuszczać jedynie te dobre. Starsi wzięli się do roboty i stworzyli łapacze snów na sposób ukazany w wizji. Kiedy ludzie zaczęli je używać, złe sny odeszły.
Densmore wspomina też, że podobne obręcze tkali Indianie Pawnee. Miały one przedstawiać Kobietę Pająka, ducha, który miał pieczę nad bizonami.
Półokrągłe jednak ramki z rzemienną plecionką wewnątrz spotkać można w połowie XIX wieku jako popularne elementy dekoracyjne tak u Indian Lakota, jak i u sąsiadujących z nimi innych plemion. Jedna z przypowieści mówi, że dawno temu, kiedy świat był młody, pewien stary lecznicy człowiek Indian Lakota był na wysokiej górze, gdzie miał wizję. W wizji tej Iktomi, wielki oszust i nauczyciel mądrości, pojawił mu się jako pająk. Przemówił on do starca w świętym języku. Mówiąc, wziął w ręce obręcz z wierzbowej gałęzi, do której przyczepione były piórka, końskie włosie oraz koraliki, i zaczął pleść sieć. Mówił do starca o kręgu życia:
- Zaczynamy żyć jako niemowlęta, potem jesteśmy dziećmi, następnie dorosłymi. W końcu dochodzimy do wieku starczego i trzeba się nami opiekować jak niemowlętami, co kończy koło. Ale - mówił Iktomi dalej tkając sieć - w każdym okresie życia spotkać można wiele sił. Jedne z nich są dobre, inne złe. Jeśli posłuchasz tych dobrych, pokierują one tobą w dobrym kierunku. Jeśli posłuchasz tych złych, poprowadzą one cię z złą stronę i mogą cię zranić.
Kiedy Iktomi skończył, dał starcowi sieć i powiedział:
- Ta sieć jest idealnym kołem, ale w środku ma dziurę. Użyj tej sieci by pomóc swym ludziom osiągnąć ich cele poprzez robienie dobrego użytku z ich marzeń, snów i wizji. Jeśli wierzysz w Wielkiego ducha, to ta sieć złapie twe dobre myśli, a złe przepuści przez dziurę.
Starzec przekazał swą wizję ludziom i wielu Indian powiesiło łapacze snów nad swymi łóżkami, by wyłapywać dobre sny.
Indianie Cree, tak jak i Indianie Chippewa, chętnie zawieszali łapacze snów nad głowami niemowląt umieszczonych w specjalnych kolebkach, lub przy dziecięcych legowiskach.
Często powtarzana przez Indian legenda mówi, że dawno temu pewna stara kobieta pod sklepieniem swego szałasu zobaczyła pająka tkającego sieć. Obserwowała go i podziwiała jego pracę. Chroniła pajęczynę, bo wokół biegały dzieci, które mogły ją zniszczyć. Kiedy pająk zakończył swą pracę, do sieci zaczęły wpadać różne owady. Pewnego dnia pająk postanowił odejść. Zanim to uczynił, podziękował kobiecie:
- Dziękuję ci bardzo, że mnie chroniłaś i osłaniałaś. W dowód wdzięczności ofiaruję ci niezwykły podarunek. Dam ci moją pajęczynę, która odtąd będzie chwytała wszystkie sny, które wejdą do twego namiotu. O świcie wszystkie twoje złe sny odejdą.
Według Larry'ego White Dirt istnieje podanie, według którego łapacz snów pochodzi od młodego Indianina, zwanego Słodkie Lekarstwo. Kiedy odbywał on obrzęd poszukiwania wizji, która wskaże mu drogę w życiu, pająk przekazał mu tajemnicę sieci; krąg tworzący łapacza snów przedstawiać ma życie, a sieć łączy sny i modlitwy ze środkiem, a przez otwór przechodzą one do niebios i Stwórcy.
Według Brycene Neiman, kustosza Narodowego Muzeum Indian Yakima, łapacze snów były używane wśród plemienia ze środkowego stanu Washington, zwanego jako Ludzie Wodza Mosesa, które w połowie XIX wieku zamieszkiwało tereny Indian Colville. Sąsiednie plemiona uważały Wodza Mosesa i jego ludzi za bardzo uduchowioną grupę ludzi. Podczas gdy wszyscy Indianie zaangażowali się w walki z Białymi, Wódz Moses skonstruował przyrząd podobny do łapacza snów, aby z jego pomocą patrzeć na drugą stronę. Następnie dzielił się ze swymi ludźmi tym, co widział przez otwór łapacza snów. Były to prorocze przesłania, przekazywane najczęściej w formie pieśni, które dawały ludziom pewien rodzaj nadziei, by mogli zmierzyć się z mijającym biegiem życia.
- Ci, którzy potrafią połączyć się z drugą stroną... To jest klucz! - Powiedział Neiman.
Zdaniem Neiman, sieć oznacza tę większość spośród nas, którzy nie będą mieli możliwości zobaczenia drugiej strony dopóki nie nadejdzie ich czas. Otwór w sieci to ci, którzy mają tę możliwość już teraz.
Kontrowersje powstałe wokół religijnego znaczenia łapacza snów wśród niektórych plemion sprawiły, że dla ludzi ze środkowego stanu Washington ma on szczególną wartość.
- Sny są stanem ducha - powiedział Neiman. - Każdy śni, ale tylko nieliczni potrafią przejść na drugą stronę. Ci, którzy potrafią, są uważani za uzdrowicieli. Sprowadzają oni pieśni i wizje dla pozostałych.
Łapacz snów pojawił się w sposób namacalny około 1975 roku. Zdobywa wciąż coraz większą popularność.
Obecnie łapacze snów popularne są nie tylko wśród Indian. Arlene Lacell, która przedstawiła wzór łapacza snów w Muzeum Toppenish, zauważyła jego rosnącą popularność spowodowaną tym, że jest on łatwym do wykonania elementem sztuki indiańskiej.
- Do ozdobienia łapacza snów używa się przeważnie piór i paciorków - powiedziała Lacell, - ale różnorodność zdobienie tych przyrządów zależy od różnorodności snów. To jak utkasz pajęczynę, i jak ją ozdobisz, zależy tylko od twojej wyobraźni.
W wielu częściach Kanady i północno-wschodnich Stanach, zwyczajem jest nadawanie łapaczom snów kształtu rakiety śnieżnej.

Filmik:

https://www.youtube.com/watch?t=43&v=XSmjHVh-xLM



I jeszcze  strasznie podoba mi się coś takiego na ścianę:

41 zdjęć :)

Musze sobie zrobić, chyba w białym pokoju jak już kupimy mebelki dla Liwki i chciałabym też kupić jeszcze rozkładaną kanapę do spania dla gości. W kwiaty :)))) Taką, jak były kiedyś w IKEA.

(Zdjęcia - internet). 

Nowe miejsce :)))

No i jestem sobie tu na nowym miejscu.
Tu, gdzie nikt mnie nie zna, nikt mnie nie kojarzy :)))
Tu, gdzie mogę pisać do woli o wszystkim (i o wszystkich :))) ), a pisać będę dużo :)

Bo ja nie mogłabym żyć bez pisania... choćby tylko takiego dla samej siebie. Jak to pisanie właśnie :)

I bardzo dużo uśmieszków będzie (tych emotikonek znaczy się), bo ja... szczęśliwa jestem (tylko, jak o tym napiszę na interii, to zaraz mi to szczęście szlak trafia).